Leviticus 27

CHAPTER 27

The Value of Vows

1και ελάλησε κύριος προς Μωυσήν λέγων 2λάλησον τοις υιοίς Ισραήλ και ερείς προς αυτούς άνθρωπος ος αν εύξηται ευχήν εις τιμήν της ψυχής αυτού τω κυρίω 3έσται η τιμή του άρσενος από εικοσαέτους έως εξηκονταέτους έσται αυτού η τιμή πεντήκοντα δίδραχμα αργυρίου τω σταθμώ τω αγίω 4της δε θηλείας έσται η συντίμησις τριάκοντα δίδραχμα 5εάν δε από πενταέτους έως είκοσιν ετών έσται η τιμή του άρσενος είκοσι δίδραχμα της δε θηλείας δέκα δίδραχμα 6από δε μηνιαίου έως πενταέτους έσται η τιμή του άρσενος πέντε δίδραχμα αργυρίου της δε θηλείας τρία δίδραχμα αργυρίου 7εάν δε από εξηκονταετών και επάνω εάν μεν άρσεν η έσται η τιμή αυτού πεντεκαιδέκα δίδραχμα αργυρίου της θηλείας δέκα δίδραχμα 8εάν δε ταπεινός η τη τιμή στήσεται εναντίον του ιερέως και τιμήσεται αυτόν ο ιερεύς καθάπερ ισχύει η χειρ του ευξαμένου ούτως τιμήσεται αυτόν ο ιερεύς 9εάν δε από των κτηνών των προσφερομένων απ΄ αυτών δώρον τω κυρίω ος αν δω από τούτων τω κυρίω έσται άγιον 10ουκ αλλάξει αυτό καλόν πονηρώ ουδέ πονηρόν καλώ εάν δε αλλάσσων αλλάξη αυτό κτήνος κτήνει έσται αυτό και το άλλαγμα άγια 11εάν δε παν κτήνος ακάθαρτον αφ΄ ων ου προσφέρεται απ΄ αυτών δώρον τω κυρίω στήσει το κτήνος εναντίον του ιερέως 12και τιμήσεται αυτό ο ιερεύς αναμέσον καλού και αναμέσον πονηρού και καθότι αν τιμήσεται αυτό ο ιερεύς ούτω στήσεται 13εάν δε λυτρούμενος λυτρώσηται αυτό προσθήσει το επίπεμπτον προς την τιμήν αυτού 14και άνθρωπος ος αν αγιάση την οικίαν αυτού αγίαν τω κυρίω και τιμήσεται αυτήν ο ιερεύς αναμέσον καλής και αναμέσον πονηράς ως αν τιμήσηται αυτήν ο ιερεύς ούτω σταθήσεται 15εάν δε ο αγιάσας αυτήν λυτρώται την οικίαν αυτού προσθήσει επ΄ αυτό το επίπεμπτον του αργυρίου της τιμής και έσται αυτώ 16εάν δε από του αγρού της κατασχέσεως αυτού αγιάση άνθρωπος τω κυρίω και έσται η τιμή κατά τον σπόρον αυτού κόρου κριθών πεντήκοντα δίδραχμα αργυρίου 17εάν δε από του ενιαυτού της αφέσεως αγιάση τον αγρόν αυτού κατά την τιμήν αυτού στήσεται 18εάν δε έσχατον μετά την άφεσιν αγιάση τον αγρόν αυτού προσλογιείται αυτώ ο ιερεύς το αργύριον επί τα έτη τα επίλοιπα έως εις τον ενιαυτόν της αφέσεως και ανθυφαιρεθήσεται από της συντιμήσεως αυτού 19εάν δε λυτρώται τον αγρόν ο αγιάσας αυτόν προσθήσει το επίπεμπτον του αργυρίου προς την τιμήν αυτού και έσται αυτώ 20εάν δε μη λυτρώται τον αγρόν και απόδωται τον αγρόν ανθρώπω ετέρω ουκέτι μη λυτρώσηται αυτόν 21αλλ΄ έσται ο αγρός εξεληλυθύιας της αφέσεως άγιος τω κυρίω ώσπερ η γη η αφωρισμένη τω ιερεί έσται κατάσχεσις αυτού 22εάν δε από του αγρού ου κέκτηται ος ουκ έστιν από του αγρού της κατασχέσεως αυτού αγιάση τω κυρίω 23ο ιερεύς λογιείται προς αυτόν το τέλος της τιμής εκ του ενιαυτού της αφέσεως και αποδώσει την τιμήν εν τη ημέρα εκείνη αγίαν τω κυρίω 24και εν τω ενιαυτώ της αφέσεως αποδοθήσεται ο αγρός τω ανθρώπω παρ΄ ου κέκτηται αυτόν ου ην η κατάσχεσις της γης 25και πάσα τιμή έσται σταθμοίς αγίοις είκοσιν οβολοί έσται το δίδραχμον 26και παν πρωτότοκον ο εαν γένηται εν τοις κτήνεσί σου έσται τω κυρίω και ου καθαγιάσει αυτό ουδείς εάν τε μόσχον εάν τε πρόβατον τω κυρίω εστίν 27εάν δε των τετραπόδων των ακαθάρτων αλλάξη κατά την τιμήν αυτού και προσθήσει το επίπεμπτον αυτού προς αυτό και έσται αυτώ εάν δε μη λυτρώται πραθήσεται κατά το τίμημα αυτού 28παν δε ανάθεμα ο εάν αναθή άνθρωπος τω κυρίω από πάντων όσα αυτώ εστίν από ανθρώπου έως κτήνους και από αγρού κατασχέσεως αυτού ουκ αποδώσεται ουδέ λυτρώσεται παν ανάθεμα άγιον αγίων έσται τω κυρίω 29και παν ο εάν ανατεθή από των ανθρώπων ου λυτρωθήσεται αλλά θανάτω θανατωθήσεται 30πάσα δεκάτη της γης από του σπέρματος της γης και από του καρπού του ξυλίνου τω κυρίω εστίν άγιον τω κυρίω 31εάν δε λυτρούμενος λυτρώται άνθρωπος την δεκάτην αυτού το επίπεμπτον αυτού προσθήσει επ΄ αυτό και έσται αυτώ 32και πάσα δεκάτη βοών και προβάτων και παν ο εάν διέλθη εν τω αριθμώ υπό την ράβδον το δέκατον έσται άγιον τω κυρίω 33ουκ αλλάξεις αυτό καλόν πονηρώ ουδέ πονηρόν καλώ εάν δε αλλάσσων αλλάξης αυτό έσται αυτό και το άλλαγμα αυτού άγιον ου λυτρωθήσεται 34αύταί αι εντολαί ας ενετείλατο κύριος τω Μωυσή προς τους υιούς Ισραήλ εν τω όρει Σινά